W sąsiedztwie Jeziora Długiego znajduje się Rezerwat Mszar. Jest to jeden z najstarszych obszarów chronionych w okolicy Olsztyna, objęty ochroną od 1907 roku. Rezerwat obejmuje ścisłą ochroną torfowisko, które zlokalizowane jest w bezodpływowym zagłębieniu terenu w środkowej części Lasu Miejskiego. Pokłady torfu mają tu średnią miąższość 13 metrów. Jest to typowe torfowisko wysokie, z bogatą i charakterystyczną dla tego zespołu przyrodniczego roślinnością. Znajdują się tu stanowiska rzadko spotykanych gatunków znajdujących się na Czerwonej Liście Roślin i Grzybów Polski.
Największy europejski gatunek dzięcioła. Dzięcioł czarny jest łatwy do rozpoznania. Ma charakterystyczne jednolicie czarne ubarwienie z czerwoną czapeczką i jasnym, żółtawo-białym dziobem. Samce mają czerwoną czapeczkę sięgającą od czoła do potylicy i tym się odróżniają od samic, które mają tylko wąską czerwoną przepaskę na potylicy. Kolejną cechą charakterystyczną jest prostoliniowy, powolny sposób lotu, z rzadkimi, głębokimi uderzeniami skrzydeł. U pozostałych gatunków dzięciołów lot jest falisty. W Polsce podlega ochronie gatunkowej ścisłej oraz wymaga ochrony czynnej.
Gatunek zbliżony ubarwieniem do pospolicie występującego dzięcioła dużego. Ma pstre ubarwienie z dominującą barwą czarną i białą oraz czerwoną czapeczką na głowie. Od dzięcioła dużego oprócz odróżnia go także krótszy dziób oraz bardziej zaokrąglona głowa z czerwoną czapeczką sięgającą potylicy. Gatunek ten zasiedla lasy liściaste z obumierającymi drzewami, a także stare parki . Do założenia gniazda wybiera osłabione i uszkodzone drzewa z murszem, w których wykuwa dziuple. Żeruje głównie na obumarłych lub chorych drzewach, starych karpach, zmurszałych pniakach, z których wydobywa owady, stanowiące podstawę jego pożywienia. W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą oraz wymaga ochrony czynnej.
Typowy gatunek roślin występujący na torfowiskach wysokich. Rosiczka jest rośliną owadożerną. Osiąga zaledwie 15 cm wysokości. Jej kwiaty są drobne i niepozorne, pojawiają się od czerwca do sierpnia. Na powierzchni liści znajdują się liczne czerwone włoski pokryte atrakcyjną dla owadów wydzieliną. W ten sposób rosiczka przyciąga do siebie owady, które zamyka w liściu, następnie rozpoczyna proces ich trawienia. Roślina wydziela enzym (kwas mrówkowy), za pomocą którego z owada powstaje lepka, ciekła substancja, będąca jej pożywieniem. Ponieważ podłoże na którym rośnie jest ubogie w azot, rosiczka znalazła metodę, aby przyswoić ten pierwiastek.
Rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia L.
gatunek mięsożernej (owadożernej) rośliny z rodziny rosiczkowatych Droseraceae, rodzaju Drosera obejmującego 185 gatunków
Tworzy mieszańce z rosiczką długolistną Drosera anglica Huds.(ICBN: rosiczka owalna Drosera x obovata Mert. & Koch.), rosiczką pośrednią Drosera intermedia Hayne (ICBN: Drosera x beleziana), rosiczką łyżeczkowatą Drosera spatulata Labill. (ICBNM: Drosera x tokaiensis)
OCHRONA PRAWNA I KATEGORIA ZAGROŻENIA
W Polsce podlega ochronie gatunkowej ścisłej (Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin, Dz.U. 2014 poz. 1409), znajduje się w wykazie roślin umieszczonych na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (kat. NT bliski zagrożenia)
WYGLĄD I CECHY KLUCZOWE
Pokrój
Bylina z kwiatonośną prosto wzniesioną, cienką łodygą o czerwonawej barwie, długości ok. 10-20 cm, znacznie dłuższą do liści ułożonych w różyczce.
Liście
Liście o długich ogonkach, z wyraźnie wyodrębnioną kolistą lub szerokopłatkową blaszką liściową; liście osadzone na pędzie w różyczce, długości 60-10 mm i szerokości 6-11 mm, z wierzchu czerwonawe, pokryte na wierzchniej stronie blaszki oraz na jej brzegach czerwonymi trzoneczkowatymi gruczołami z włoskami gruczołowymi, wydzielającymi lepką ciecz przypominającą krople rosy; blaszka liściowa od spodu zielona, naga; przylistki zrośnięte z ogonkiem.
Kwiaty
Kwiaty obupłciowe, drobne, białej barwy, zebrane w pozorne grona; pędy kwiatostanowe bez liści; kwiatostany prosto wzniesione, osadzone szczytowo na pędach; kwiaty mają 5 działek kielicha zrośniętych u nasady oraz 5 płatków korony; płatki korony odwrotnie jajowate długości 4-6 mm; kwiaty pięciopręcikowe; słupek o trzech dwudzielnych szyjkach; kwitnie od czerwca do sierpnia
Owoce
Owoc to trójklapowa, jajowata, gładka torebka długości 5-6 mm, wystająca z otaczających ją działek kielicha.
ZASIĘG
Gatunek o szerokim rozprzestrzenieniu holarktycznym, występujący jako rodzimy o zwartym zasięgu niemal w całej środkowej, północnej i zachodniej Europie (poza północno-zachodnią Norwegią i południowymi rejonami Europy), w subarktycznej Azji (od Uralu poprzez Kaukaz, Syberie do Kamczatki i Wysp Japońskich) oraz w Ameryce Północnej (wschodnia, zachodnia i subarktyczna Kanada oraz północno-wschodnia i północno-zachodnia część USA). Poza tym jako lokalne, wyspowe populacje występują w Turcji, Libanie, Syrii, na Korsyce, a jako kultyuwar, występuje m.in. we wschodnich Chinach, na wschodnich Karaibach, wyspie Świętego Tomasza, wielu wyspach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego.
W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym, ale występującym w rozproszeniu, lokalnie nielicznie w całym kraju, od niżu po niższe położenia górskie. Wykazuje spadek liczebności i zasięgu lokalnych populacji.
WYSTĘPOWANIE W OLSZTYNIE
Gatunek występujący na torfowiskach wysokich i przejściowych (rezerwaty Mszar i Redykajny, torfowisko k. jez. Sgnitek).
ELEMENTY BIOLOGII GATUNKU
Roślina zaliczana do grupy ekologicznej roślin tzw. hemikryptofitów (rośliny naziemnopączkowe – adaptacja do przetrwania zimy). Rosiczka okrągłolistna występuje na torfowiskach wysokich i przejściowych, w podmokłych wrzosowiskach, na brzegach dystroficznych jezior, w borach bagiennych. Wymaga podłoża torfowego i siedliska wilgotnego. Jest to roślina owadożerna, a owadożerność jest adaptacją do pobierania azotu, którego jest niedostatek w siedlisku i roślina tylko w taki sposób może jego braki uzupełnić. Włoski gruczołowe położone na brzegach i górnej stronie blaszki liściowej, wydzielają lepką, słodką, błyszczącą ciecz, która wraz z czerwonym zabarwieniem blaszki liściowej wabi owady. Owady przyklejają się do włosków, a następnie po zamknięciu (zwinięciu) liści są trawione; roślina wydziela kwas mrówkowy, który rozpuszcza ciało owadów, a po uwolnieniu białek z tkanek owada wydziela również enzymy proteolityczne, które trawią tkanki. Powstałą płynną substancje powstałą z rozkładu owadów roślina wchłania, a po wchłonięciu pokarmu otwiera liście. Rozmnaża się głównie poprzez nasiona.